The expected. The last time we were announcing and is finally here. Spring has finally arrived. And

The expected. The last time we were announcing and is finally here. Spring has finally arrived. And with it comes also inevitably fortunately the International Poetry Day. I insist that I do not like the "days of ...", but I think that at a time like the one we live is still not over spend Poetry pt japfa santori indonesia Day. The Unesco proclaimed in 2000 on March 21 as the International Day of Poetry, in order to promote this genre among young poets evoke orality and establish dialogue between poetry and other arts. In "The Greek Passion" also want to celebrate and we are also lucky. Our reader, friend pt japfa santori indonesia and filohelena Mary has seen fit to cooperate with us in this day and offers us all a little gem. This is a beautiful pt japfa santori indonesia video, specially created for our blog, where she recited three poems dedicated to spring. Three beautiful compositions of many other Greek authors get undoubtedly make us still believe in beauty. Enjoy them!
Sweet spring flowers adorned, crowned with roses, sweet notes with earth. And the earth wears vegetables, fill shade forests, cold snow thaws, smiles pt japfa santori indonesia heaven. pt japfa santori indonesia The flowers are stained, pt japfa santori indonesia the slopes are filled pt japfa santori indonesia with colors and pleasant, fresh light dawns. On the rose thorns sings the nightingale, swallow strange prepares its nest. For the fields and green meadows, the vivacious pt japfa santori indonesia sheep, numerous and graceful, bleat and jump. And the young pastor, happy, blowing the flute, fills the air of songs and melodies. The souls rejoice, celebrate spring. Only Tirsis frowns general joy. Beautiful Daphne, pt japfa santori indonesia trying to finish its ornaments and then Tirsis pt japfa santori indonesia feel happier. (Translation of José A. Moreno Jurado)
"Η γλυκυτάτη Άνοιξη" του Γιάννη Βηλαρά pt japfa santori indonesia Η γλυκυτάτη Άνοιξη με τ 'άνθη στολισμένη ροδοστεφανωμένη τη γη γλυκοτηράει. pt japfa santori indonesia Κι η γη τη χλόη ντύνεται, τα δάση της ισκιώνουν, τα κρύα χιόνια λιώνουν, ο ουρανός γελάει. Τα βάφονται λουλουδάκια, τα πλάγια χρωματίζουν, κι ηδονικές φωτίζουν οι δροσερές αυγές. Στο αγκαθερό τριαντάφυλλο γλυκολαλάει τ 'αηδόνι. Το ξένο χελιδόνι ταιριάζει τη φωλιά. Στους κάμπους πλούσια κι άκοπα σε πράσινα λιβάδια τα ζωντανά κοπάδια βελάζουν και πηδούν. Κι ο νιος βοσκός χαρούμενος φυσώντας τη φλογέρα γιομίζει τον αέρα με τραγουδιών φωνές. Κάθε ευφραίνεται ψυχή, την Άνοιξη γιορτάζει ο Θύρσης σκυθρωπάζει στη γενική χαρά. Ωραία Δάφνη πρόβαλε να την αποστολίσεις, και τότες είναι ο Θύρσης, ο πλέον ευτυχής.
From the book "The pt japfa santori indonesia Dream of smoking" by Michalis You gain The poem is by far not know whether dancing or wobbles. pt japfa santori indonesia It resembles a sweet convalescence with excused absences a spring day they are all gone home and heard noises smoothly in and out of the body. The contemporary sun and pirón pollen pt japfa santori indonesia blowing dust and smoke in the room. Gradually the poem grows: in pain with joys and sorrows and joys again until you see the first white words and is dazzled. Return to four senses or six guessing with his rod veins encountered in heaven until the penultimate verse. This verse is a carrier that loads behind the poem and a strong springboard for the last verse that gathers momentum and jump into the void. The last verse is not always the last. You can become the first line of a poem he writes a reader. (Translation of Mary)
Από το βιβλίο "Ο ύπνος του καπνιστή" του Μιχάλη Γκανά Το ποίημα έρχεται από μακριά δεν ξέρεις αν χορεύει ή παραπατάει. Μοιάζει ανάρρωση γλυκιά με απουσίες δικαιολογημένες μέρα της άνοιξης που λείπουν όλοι από το σπίτι και οι θόρυβοι ακούγονται αχνά μέσα και έξω από το σώμα. Ο ήλιος συνομήλικος και σκασιάρχης καπνίζει σκόνη και φυσάει γύρη στο δωμάτιο. Σιγά σιγά το ποίημα μεγαλώνει: με πόνους με χαρές και λύπες και ξανά χαρές μέχρι που βλέπει τις πρώτες άσπρες λέξεις. Και τυφλώνεται. Με τέσσερις αισθήσεις γυρίζει ή με έξι ραβδοσκοπώντας φλέβες τ 'ουρανού ώσπου σκοντάφτει pt japfa santori indonesia στον προτελευταίο στίχο. Αυτός ο στίχος είναι αχθοφόρος που σηκώνει στις πλάτες του το ποίημα και σταθερός βατήρας για τον τελευταίο στίχο που παίρνει φόρα και πηδάει στο κενό. Ο τελευταίος στίχος δεν είναι πάντα και ο έσχατος. Μπορεί να γίνει ο πρώτος στίχος ενός ποιήματος που γράφει κάποιος αναγνώστης.
Hear the bells of the churches of the field. They come from far away. from very deep. From the lips of children, ignorance of the swallows, whites courtyards Sunday, honeysuckle and dovecotes of the humble houses. Hear the bells of spring churches. Are the churches that know not the crucifixion and resurrection. Only they knew the images of fifth-grader with a tender mother who was waiting in the evenings in the doorway, and a peaceful father smelled field, he had in his eyes the message